Σαν κάτι φυσιολογικό αντιμετωπίζεται πλέον στα αμερικανικά σχολεία η παρουσία ένοπλων αστυνομικών για να επιβάλλουν την πειθαρχία μέσα(!) στις σχολικές αίθουσες.
Πρώτη ξεκίνησε η Πολιτεία του Τέξας στις αρχές της δεκαετίας του ’90 όταν τοποθέτησε αστυνομικούς στα σχολεία της και άρχισε μια πρακτική που εξελίχθηκε σε εθνική μόδα.
Το 1999, μετά τον θάνατο 13 ατόμων στο λύκειο Columbine στο Κολοράντο, η κυβέρνηση άρχισε ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης, το "Cops in Schools", για να ενισχυθεί η αστυνομική παρουσία στα σχολεία. Μέχρι το 2007 ξεπερνούσαν τους 19.000 οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στους διαδρόμους των αμερικανικών σχολείων.
Το πόσοι αστυνομικοί ακριβώς υπηρετούνε τώρα στα σχολεία είναι μια ερώτηση που ούτε οι αμερικανικοί φορείς μπορούν να απαντήσουν επαρκώς. Προφανώς η κατάσταση έχει «ξεφύγει» και γι' αυτό το υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ βρίσκεται σε διαδικασία συλλογής στοιχείων για να αποκτήσει την ακριβή εικόνα.
Μετά το μακελειό σε σχολείο του Κονέκτικατ το 2012, όπου 20 παιδιά σκοτώθηκαν, η πλειοψηφία των αμερικανικών σχολείων διαθέτει πια μόνιμη αστυνομική παρουσία.
Η ανάγκη για αστυνομικούς στα σχολεία δεν συνάδει με την εικόνα επίσημων στοιχείων για την νεανική εγκληματικότητα. Ο συγκεκριμένος δείκτης πράγματι είχε ανέβει στις αρχές του 1990, όμως έκτοτε μειώθηκε. Οι δολοφονίες από ανήλικους, μάλιστα, βρίσκονται σήμερα σε χαμηλό ρεκόρ 30 ετών.
Το 2005 πραγματοποιήθηκε δημοσκόπηση στα σχολεία όλης της χώρας με το ερώτημα γιατί έφεραν αστυνομικούς στις εγκαταστάσεις τους. Μόνο το 4% των σχολικών διευθυντών αλλά και των αστυνομικών επικαλέστηκαν την βία σαν λόγο.
Ακόμη μικρότερο ποσοστό πήρε η αποτροπή των φονικών στα σχολεία. Το 25% των καθηγητών επικαλέστηκε ως λόγο τις αναφορές στα media για βία σε άλλα σχολεία και το 1/4 των αστυνομικών ότι οι μαθητές του σχολείου ήταν «ανυπότακτοι». Η πιο δημοφιλής απάντηση ήταν η αόριστη «Άλλοι λόγοι».
Έτσι κι αλλιώς, στην πράξη αποδείχθηκε ότι η αστυνομική παρουσία δεν μπορεί να αποτρέψει τα τραγικά περιστατικά ένοπλων επιθέσεων στα σχολεία. Στο λύκειο Columbine υπήρχε αστυνομικός όταν συνέβη η τραγωδία.
Ακόμη, τα στοιχεία της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU) δείχνουν ότι τέτοια περιστατικά τείνουν να συμβαίνουν συχνότερα σε σχολεία όπου η πλειοψηφία των μαθητών προέρχεται από μεσαίας τάξης οικογένειες λευκών. Οι πιο πολλοί αστυνομικοί, όμως, τοποθετούνται σε σχολεία όπου οι περισσότεροι μαθητές είναι φτωχοί, μη λευκοί.
Οι ένστολοι των σχολείων πραγματοποιούν κανονικές συλλήψεις μαθητών, κυρίως ισπανόφωνων και αφροαμερικανών, με συνέπεια το "άνοιγμα" ποινικού μητρώου ανηλίκων, που τα ακολουθεί μέχρι τα 21 τους. Η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών πιστεύει ότι "αυτό που ξεκίνησε σαν προσπάθεια να απομακρύνει τα όπλα από τα σχολεία, κατέληξε να απομακρύνει τα παιδιά από τα σχολεία".
Μόνο το έτος 2011-2012 έγιναν 260.000 συλλήψεις μαθητών στην Αμερική. Από αυτούς, το 27% ήταν μαύροι, αν και οι μαύροι μαθητές στο σύνολό τους αντιπροσωπεύουν μόλις το 16% των μαθητών στα σχολεία των ΗΠΑ.
Οι συλληφθέντες μαθητές γίνονται θύματα της υπερβολής, του φόβου ή πιο σωστά του πανικού, αλλά και της ακαμψίας των ιδιαίτερα αυστηρών νόμων.
Στην Ν. Καρολίνα θεωρείται ποινικό αδίκημα η πρόκληση ταραχής στο σχολείο.
Μέχρι πρόσφατα στο Τέξας ήταν ποινικό αδίκημα η πρόκληση σαματά μέσα στο σχολικό λεωφορείο.
Στην Πενσυλβάνια θεωρείται οπλοκατοχή ακόμη κι αν ένα παιδί έχει μαζί του στο σχολείο ένα ψαλιδάκι για τα νύχια. Σ' αυτή την περίπτωση ακόμη και 10χρονα κινδυνεύουν με σύλληψη.
Μόνο στην Φιλαδέλφεια 1.600 μαθητές συλλαμβάνονται κάθε χρόνο.
Μετά την σύλληψή του, το παιδί οδηγείται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής όπου του παίρνουν δακτυλικά αποτυπώματα και όχι μόνο. Η όλη διαδικασία διαρκεί περίπου 6 ώρες. Με τον μαθητή σε κελί κρατητηρίου.
Υπάρχει, όμως, και μια ασάφεια γύρω από την ισορροπία της εξουσίας, δηλαδή σχετικά με το ποιος έχει τον πρώτο λόγο μέσα στα σχολεία: Ο διευθυντής ή ο αστυνομικός; Σε κάποιες περιπτώσεις οι αστυνομικοί είναι υπόλογοι στο σχολικό συμβούλιο, σε άλλες μόνο στον αρχηγό της αστυνομίας.
Επιπρόσθετα, πολλοί καθηγητές στρέφονται στον αστυνομικό για να επιβάλλει την τάξη μέσα στην σχολική αίθουσα ακόμα και για απλά περιστατικά φασαρίας. Αυτό έχει αποτελέσματα σαν το περιστατικό στη Ν. Καρολίνα που έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο αστυνομικός έριξε στο πάτωμα μια 16χρονη και την έσυρε έξω από την τάξη επειδή εκείνη αρνήθηκε να σταματήσει να χρησιμοποιεί το κινητό της. Στο ίντερνετ υπάρχουν κι άλλα τέτοια ανατριχιαστικά σκηνικά, όπως η εικόνα ενός 5χρονου στη Φλόριντα που κλαίει με λυγμούς ενώ του έχουν περάσει χειροπέδες.
Στην Φιλαδέλφεια η αστυνομία αποφάσισε το 2014, μετά από πιέσεις, να σταματήσει να προβαίνει σε συλλήψεις μαθητών για ελαφρά παραπτώματα, όπως το να ξεκινάνε καυγά στο προαύλιο. Σε τέτοιες περιπτώσεις ακολουθεί μια διαδικασία όπου πρώτα ενημερώνει τους γονείς του παιδιού και στην συνέχεια ο μαθητής υποχρεώνεται να παρακολουθήσει ειδικά μαθήματα συμπεριφοράς. Με αυτήν την τακτική, οι συλλήψεις μαθητών έπεσαν κατά 54% το 2014 και κατά 60% το 2015.
Παραδόξως, η μεγαλύτερη αντίσταση στην τακτική αυτή των συγκεκριμένων αστυνομικών προήλθε από τους καθηγητές.
Όλο και περισσότεροι, όμως, αντιδρούν και θεωρούν όχι μόνο αντιπαιδαγωγικό, αλλά και σοκαριστικό το θέαμα ανηλίκων μαθητών να σέρνονται, να σπρώχνονται στους τοίχους και οι ένστολοι να τους περνάνε χειροπέδες.
Το 2013, το Τέξας πέρασε νομοθεσίες με σκοπό να μειώσει τις συλλήψεις μαθητών. Ανέβασε το όριο ηλικίας για τους παραβάτες και αποποινικοποίησε ορισμένες πράξεις, όπως την πρόκληση φασαρίας στο σχολικό λεωφορείο. Το φτύσιμο στο πεζοδρόμιο παραμένει τυπικά ποινικό αδίκημα, όμως δόθηκαν εν τέλει εντολές να μην συλλαμβάνονται οι μαθητές γι' αυτόν τον λόγο.
http://www.topontiki.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου